Από τα 7 μας έτη στα 20, στα 30 και τα 60

Άκουσα τις προάλλες στο ραδιόφωνο ένα ωραίο τραγούδι του 2015, και συγκεκριμένα το "7 Years" του Lukas Graham. Πρόκειται για ένα απλό τραγούδι, που όμως γεννάει μια νοσταλγία, καθώς και σκέψεις στον καθένα από εμάς για το πού οδεύουμε στη ζωή μας. 

Ακολουθούν οι στίχοι και το βίντεο στο τέλος του άρθρου:

"Once I was seven years old, my mama told me / Κάποτε ήμουν επτά χρονών κι η μαμά μού είπε

'Go make yourself some friends or you'll be lonely' / 'Βγες να κάνεις φίλους αλλιώς θα είσαι μόνος'

Once I was seven years old / Κάποτε ήμουν επτά χρονών

It was a big big world, but we thought we were bigger / Ήταν ένας μεγάλος μεγάλος κόσμος αλλά νομίζαμε ότι ήμασταν μεγαλύτεροι

Pushing each other to the limits, we were learning quicker / Ωθώντας ο ένας τον άλλο στα όρια, μαθαίναμε γρήγορα

By eleven smoking herb and drinking burning liquor / Στα έντεκα καπνίζοντας βότανα και πίνοντας καυτό αλκοόλ

Never rich so we were out to make that steady figure / Ποτέ δεν ήμασταν πλούσιοι οπότε στόχος ήταν τα σταθερά έσοδα

Once I was eleven years old, my daddy told me / Κάποτε ήμουν έντεκα χρονών κι ο μπαμπάς μού είπε

'Go get yourself a wife or you'll be lonely' / 'Φρόντισε να βρεις μια σύζυγο αλλιώς θα είσαι μόνος'

Once I was eleven years old / Κάποτε ήμουν έντεκα χρονών

I always had that dream, like my daddy before me / Πάντα είχα αυτό το όνειρο, σαν τον μπαμπά μου πριν από μένα

So I started writing songs, I started writing stories / Οπότε ξεκίνησα να γράφω τραγούδια και ιστορίες

Something about that glory just always seemed to bore me / Αυτή η δόξα πάντα μου έβγαζε κάτι το βαρετό

'Cause only those I really love will ever really know me / Γιατί μόνο αυτοί που αγαπώ αληθινά θα με γνωρίζουν πραγματικά

Once I was twenty years old, my story got told / Κάποτε ήμουν είκοσι χρονών, η ιστορία μου έγινε γνωστή

Before the morning sun, when life was lonely / Πριν την ανατολή του ήλιου όταν η ζωή ήταν μοναχική

Once I was twenty years old / Κάποτε ήμουν είκοσι χρονών

I only see my goals, I don't believe in failure / Βλέπω μόνο τους στόχους μου, δεν πιστεύω στην αποτυχία

'Cause I know the smallest voices, they can make it major / Επειδή ξέρω ότι οι μικρότερες φωνές έχουν μεγάλη δύναμη

I got my boys with me, at least those in favor / Έχω τους φίλους μου μαζί μου, τουλάχιστον αυτούς που με υποστηρίζουν

And if we don't meet before I leave, I hope I'll see you later / Κι αν δεν βρεθούμε πριν φύγω, ελπίζω να σας δω αργότερα

Once I was twenty years old, my story got told / Κάποτε ήμουν είκοσι χρονών, η ιστορία μου έγινε γνωστή

I was writing 'bout everything I saw before me / Έγραφα για ό,τι έβλεπα μπροστά μου

Once I was twenty years old / Κάποτε ήμουν είκοσι χρονών

Soon we'll be thirty years old, our songs have been sold / Σύντομα θα είμαστε τριάντα χρονών, τα τραγούδια μας έγιναν γνωστά

We've traveled around the world and we're still roaming / Ταξιδέψαμε όλο τον κόσμο κι ακόμα τριγυρνάμε

Soon we'll be thirty years old / Σύντομα θα είμαστε τριάντα χρονών

I'm still learning about life / Ακόμα μαθαίνω για τη ζωή

My woman brought children for me / Η γυναίκα μου, μου έφερε παιδιά

So I can sing them all my songs / Ώστε να τους τραγουδάω όλα μου τα τραγούδια

And I can tell them stories / Και να τους λέω ιστορίες

Most of my boys are with me / Οι περισσότεροι φίλοι μου είναι μαζί μου

Some are still out seeking glory / Κάποιοι ψάχνουν ακόμα τη δόξα εκεί έξω

And some I had to leave behind / Και κάποιους έπρεπε να τους αφήσω πίσω

My brother, I'm still sorry / Αδερφέ μου, ακόμα λυπάμαι

Soon I'll be sixty years old, my daddy got sixty-one / Σύντομα θα είμαι εξήντα χρονών, ο μπαμπάς μου έγινε εξήντα ένα

Remember life, and then your life becomes a better one / Να θυμάσαι τη ζωή και η ζωή σου θα γίνει καλύτερη

I made a man so happy when I wrote a letter once / Τον έκανα τόσο ευτυχισμένο όταν του έγραψα ένα γράμμα

I hope my children come and visit once or twice a month / 'Ελπίζω τα παιδιά μου να σε επισκέπτονται 1-2 φορές το μήνα'

Soon I'll be sixty years old, will I think the world is cold / Σύντομα θα είμαι εξήντα χρονών, άραγε θα βλέπω τον κόσμο ψυχρό

Or will I have a lot of children who can warm me? / Ή θα έχω πολλά παιδιά να με ζεσταίνουν;

Soon I'll be sixty years old / Σύντομα θα είμαι εξήντα χρονών

Soon I'll be sixty years old, will I think the world is cold / Σύντομα θα είμαι εξήντα χρονών, άραγε θα βλέπω τον κόσμο ψυχρό

Or will I have a lot of children who can warm me? / Ή θα έχω πολλά παιδιά να με ζεσταίνουν;

Soon I'll be sixty years old / Σύντομα θα είμαι εξήντα χρονών

Once I was seven years old, my mama told me / Κάποτε ήμουν επτά χρονών κι η μαμά μού είπε

'Go make yourself some friends or you'll be lonely' / 'Βγες να κάνεις φίλους αλλιώς θα είσαι μόνος'

Once I was seven years old / Κάποτε ήμουν επτά χρονών

Once I was seven years old / Κάποτε ήμουν επτά χρονών"

Μέσα από το τραγούδι αυτό ο τραγουδιστής περιγράφει τη ζωή του όπως την βλέπει και όπως διάλεξε ο ίδιος να την ζήσει. Κράτησε τις συμβουλές των γονιών του να βρει φίλους και σύντροφο, βρήκε τους ανθρώπους που τον στήριξαν και φρόντισε να τους κρατήσει. Αγνόησε τα διάφορα κοινωνικά "πρέπει" για το τι να κάνει, επέλεξε αυτό που ήθελε (τα τραγούδια του) και όσο ζει μαθαίνει από το παρελθόν για να χτίσει το μέλλον του, όπως λέει ο στίχος "Να θυμάσαι τη ζωή και η ζωή σου θα γίνει καλύτερη". 

Προσωπικά θα σταθώ σε δύο πράγματα που αποκόμισα απευθείας από το τραγούδι. Το πρώτο φαίνεται από τους πρώτους ακόμα στίχους του τραγουδιού: αν προσέξουμε, οι γονείς του δεν του είπαν τι να κάνει στη ζωή του, έδωσαν απλά βάση στο να φροντίσει να έχει καλούς ανθρώπους γύρω του, κι εκείνος ακολούθησε τις εν λόγω συμβουλές και κράτησε δίπλα του τους ανθρώπους που βρήκε (τους φίλους, τη σύζυγο και την οικογένειά του). Οι γονείς πάντα θέλουν το καλό των παιδιών τους, δεν είναι όμως λίγες οι περιπτώσεις που, στην αγωνία τους να πετύχει το παιδί τους, γίνονται άθελά τους πιεστικοί ως προς τι θεωρούν ότι πρέπει να κάνει το παιδί στη ζωή του. Επομένως, ήταν μια πολύ όμορφη νότα το ότι οι γονείς επικεντρώθηκαν στο να είναι το παιδί τους ευτυχισμένο, να έχει ανθρώπους που τον αγαπούν για να μην είναι μόνος του, και τον άφησαν κατά τα λοιπά να βρει τον δρόμο του. 

Το δεύτερο που πρόσεξα μέσα από τους στίχους ήταν το ότι ο τραγουδιστής δεν μετανιώνει για τις επιλογές του, δεν κάθεται να αναθεωρήσει και να απορήσει αν έκανε καλά ή όχι. Είναι πραγματικά πολύ σημαντικό να αναπολούμε τη ζωή μας και να συνειδητοποιούμε ότι δεν μετανιώνουμε για τίποτα, ούτε καν για τις λάθος επιλογές μας. Ακόμα κι εκείνες οι επιλογές ήταν δικές μας, ήταν απόρροια της προσωπικότητας που χτίσαμε και μας έφεραν εδώ που μας έφεραν. Όσο κι αν μετανιώνουμε δεν θα αλλάξει, αλλά μπορούμε πάντα να εκτιμήσουμε το αποτέλεσμα και να το εκμεταλλευτούμε προς όφελός μας.

Ακούγοντας πολλές συνεχόμενες φορές το τραγούδι, θυμήθηκα επιπλέον και μια ατάκα που είχα διαβάσει και σχετίζεται κάπως με το πρώτο από τα μηνύματα που μου έμειναν. Η ατάκα αυτή έλεγε (δεν την συγκράτησα αυτολεξεί αλλά θα την μεταφέρω όπως την θυμάμαι) "Η ζωή μας είναι ένα βιβλίο. Μη συγκρίνεις το πέμπτο κεφάλαιο της ζωής σου με το τριακοστό κεφάλαιο κάποιου άλλου". Το τραγούδι περιγράφει την ιστορία κάποιου που κατάφερε να πετύχει επαγγελματικά και να κάνει οικογένεια πριν τα τριάντα, αλλά δεν φαίνεται από πουθενά ότι το έκανε επειδή είχε κάποια υποχρέωση να πετύχει συγκεκριμένα πράγματα σε συγκεκριμένες ηλικίες. Αν προσέξουμε περαιτέρω και τον στίχο που λέει "Βλέπω μόνο τους στόχους μου, δεν πιστεύω στην αποτυχία", είναι στο ίδιο ακριβώς πνεύμα: οι στόχοι μας είναι μπροστά μας και το αν θα τους πετύχουμε αργά ή αν θα τους πετύχουμε γρήγορα δεν σημαίνει ότι αποτύχαμε ή ότι πετύχαμε. Γι' αυτό και, όπως δηλώνει ο τραγουδιστής, ακόμα μαθαίνει για τη ζωή, γιατί προφανώς η ζωή ποτέ δεν είναι προγραμματισμένη σε σκάλες και κουτάκια. 

Ξέρω ότι η εν λόγω ερμηνεία των στίχων ακούγεται πολύ ελεύθερη, αλλά έτσι κι αλλιώς ο καθένας μας δεν ακούει αυτό που πραγματικά θέλει να ακούσει μέσα από τα τραγούδια; Όσο προχωράμε με το στυλό γράφοντας το βιβλίο της ζωής μας, τόσο θα ακούμε και θα βλέπουμε τα μηνύματα που θέλουμε εμείς, αυτά που θεωρούμε πιο σημαντικά. Έτσι θα καταφέρνουμε να γράφουμε τα δικά μας κεφάλαια, να δίνουμε τις δικές μας προτεραιότητες, να ζούμε και να μαθαίνουμε από τις δικές μας επιλογές κι εμπειρίες, κι εν τέλει να μην νιώσουμε ποτέ την ανάγκη να συγκρίνουμε το πέμπτο κεφάλαιο της ζωής μας με το τριακοστό κεφάλαιο κάποιου άλλου.

Σμαράγδα Θεοδωρίδου

Οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στο άρθρο δεν αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία, πηγή: google.com