Η ζωή με τους κολλητούς μας!

Σήμερα έχουμε πάλι αφιέρωμα σε τραγούδι, και συγκεκριμένα στο "Being Boring" των Pet Shop Boys, τραγούδι του 1990. Το είχα ακούσει τυχαία και μου κίνησε την περιέργεια, οπότε έκατσα να το ακούσω καλά, διαβάζοντας παράλληλα τους στίχους, και στη συνέχεια έψαξα να βρω πληροφορίες σχετικά με το αν είχε κάποιο συγκεκριμένο νόημα πέρα από το προφανές. Πριν συνεχίσουμε με ανάλυση, πιστεύω θα είναι καλύτερα να ακούσουμε το τραγούδι, να πάρουμε μια πρώτη γεύση. Παρακάτω είναι οι στίχοι, με τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:

I came across a cache of old photos / Βρήκα σε μια κρυψώνα κάτι παλιές φωτογραφίες

and invitations to teenage parties / και προσκλήσεις σε εφηβικά πάρτυ

'Dress in white' one said with quotations / "Ντυθείτε στα λευκά" έγραφε σε μία

from someone's wife, a famous writer / από την σύζυγο κάποιου, που ήταν γνωστή συγγραφέας

in the nineteen-twenties / κατά την δεκαετία του 1920.

When you're young you find inspiration / Όταν είσαι νέος, βρίσκεις έμπνευση

in anyone who's ever gone / σε όσους έχουν φύγει

and opened up a closing door / Και άνοιξα μια πόρτα που έκλεινε

She said we were never feeling bored / (Αυτή) είπε ότι ποτέ δεν νιώθαμε ότι βαριόμασταν

'Cause we were never being boring / Επειδή ποτέ δεν ήμασταν βαρετοί

We had too much time to find for ourselves / Είχαμε πολύ χρόνο να το ανακαλύψουμε μόνοι μας

and we were never being boring / Και ποτέ δεν ήμασταν βαρετοί

We dressed up and fought then thought "make amends" / Ντυνόμασταν καλά και μαλώναμε και μετά επανορθώναμε

And we were never holding back or worried that / Και ποτέ δεν συγκρατηθήκαμε, ούτε ανησυχήσαμε

time would come to an end / ότι θα τελείωνε ο χρόνος

When I went I left from the station / Όταν πήγα, έφυγα από τον σταθμό

with a haversack and some trepidation / κρατώντας ένα σακίδιο, γεμάτος τρόμο

Someone said if you're not careful / Κάποιος είπε ότι αν δεν προσέχεις

you'll have nothing left and nothing to care for / δεν θα έχεις τίποτα, ούτε κάτι για να νοιάζεσαι

in the nineteen-seventies / στην δεκαετία του 1970

But I sat back and looking forward / Αλλά στάθηκα και κοίταζα μπροστά

my shoes were high and I had scored / με τα ψηλά μου παπούτσια, τα είχα καταφέρει

I'd bolted through a closing door / Έτρεξα μέσα από μια πόρτα που έκλεινε

and I would never find myself feeling bored / και ποτέ δεν έπιασα τον εαυτό μου να βαριέται

'Cause we were never being boring / Επειδή ποτέ δεν ήμασταν βαρετοί

We had too much time to find for ourselves / Είχαμε πολύ χρόνο να το ανακαλύψουμε μόνοι μας

and we were never being boring / Και ποτέ δεν ήμασταν βαρετοί

We dressed up and fought then thought "make amends" / Ντυνόμασταν καλά και μαλώναμε και μετά επανορθώναμε

And we were never holding back or worried that / Και ποτέ δεν συγκρατηθήκαμε, ούτε ανησυχήσαμε

time would come to an end / ότι θα τελείωνε ο χρόνος

We were always hoping that, looking back / Πάντα ελπίζαμε ότι, όταν θα κοιτούσαμε πίσω,

you could always rely on a friend / θα μπορούσαμε πάντα να βασιζόμαστε σε έναν φίλο

Now I sit with different faces / Τώρα κάθομαι με διάφορα και διαφορετικά πρόσωπα

in rented rooms and foreign places / σε ενοικιαζόμενα δωμάτια και ξένα μέρη

All the people I was kissing / Από όλους τους ανθρώπους που είχα φιλήσει

some are here and some are missing / κάποιοι είναι εδώ και κάποιοι λείπουν

in the nineteen-nineties / στην δεκαετία του 1990

I never dreamt that I would get to be / Ποτέ δεν ονειρεύτηκα ότι θα κατάφερνα να γίνω

the creature that I always meant to be / το πλάσμα που πάντα σκόπευα να γίνω

but I thought in spite of dreams / αλλά σκεφτόμουν ότι, παρόλα τα όνειρα

you'd be sitting somewhere here with me / θα ήσουν εδώ γύρω μαζί μου

'Cause we were never being boring / Επειδή ποτέ δεν ήμασταν βαρετοί

We had too much time to find for ourselves / Είχαμε πολύ χρόνο να το ανακαλύψουμε μόνοι μας

and we were never being boring / Και ποτέ δεν ήμασταν βαρετοί

We dressed up and fought then thought "make amends" / Ντυνόμασταν καλά και μαλώναμε και μετά επανορθώναμε

and we were never holding back or worried that / Και ποτέ δεν συγκρατηθήκαμε, ούτε ανησυχήσαμε

time would come to an end / ότι θα τελείωνε ο χρόνος

We were always hoping that, looking back / Πάντα ελπίζαμε ότι, όταν θα κοιτούσαμε πίσω

you could always rely on a friend / θα μπορούσαμε πάντα να βασιζόμαστε σε έναν φίλο

And we were never being boring / Και ποτέ δεν ήμασταν βαρετοί

We were never being bored / Δεν βαριόμασταν ποτέ

'Cause we were never being boring / Επειδή ποτέ δεν ήμασταν βαρετοί

We were never being bored / Δεν βαριόμασταν ποτέ

Η πρώτη εικόνα που βγαίνει από τους στίχους είναι μια ισχυρή νοσταλγία. Ο ίδιος ο τραγουδιστής (Neil Tennant) είχε δηλώσει ότι, όπως πολλά τραγούδια, έτσι κι αυτό είναι βγαλμένο από την ζωή, και συγκεκριμένα περιγράφει τρία στάδια της δικής του ζωής. Το πρώτο κουπλέ αναφέρεται στα εφηβικά του χρόνια που ζούσε στο Newcastle με όλους τους φίλους του και διασκέδαζαν ενώ παράλληλα σκέφτονταν όλοι μαζί τι στόχους έχουν για τη ζωή τους. Το δεύτερο κουπλέ αφορά το διάστημα που ο τραγουδιστής μετακόμισε στο Λονδίνο με στόχο να σπουδάσει στο Πολυτεχνείο, με όλο τον φόβο σε συνδυασμό με τον ενθουσιασμό που ένιωθε. Το τρίτο κουπλέ αναφέρεται στην νοσταλγία που νιώθει ο τραγουδιστής όταν αναπολεί την ζωή του, πού ήταν και πού έφτασε, και τα άτομα που δεν είναι πλέον μαζί του. Αυτό το τελευταίο αποτελεί αφιέρωμα στον καλύτερο φίλο του τραγουδιστή, Chris Dowell, ο οποίος απεβίωσε το 1989 (ένα χρόνο πριν βγει το τραγούδι) από AIDS. Δήλωσε επομένως ο Tennant ότι το τραγούδι, και κυρίως το τρίτο κουπλέ, αφορούσε τον ίδιο που σκεφτόταν πού ήταν παλιά, πού είναι τώρα, και το ότι ο καλύτερος φίλος του έχει πεθάνει. Έλεγε συγκεκριμένα "Είναι πολύ απλό. Όταν έχεις τον καλύτερό σου φίλο, απλά το ξέρεις ότι αυτός πάντα θα είναι κοντά σου, και το τραγούδι περιγράφει το πώς αυτό δεν ισχύει πλέον". Οι δυο τελευταίοι στίχοι του κουπλέ, "But I thought, in spite of dreams, you'd be sitting somewhere here with me" αποδίδουν στο μέγιστο την απώλεια, την μοναξιά και την νοσταλγία.

Όσο για μένα, από πού να ξεκινήσω; Τι να πρωτοπεί κανείς για το τραγούδι αυτό και όλα τα μηνύματα που περνάει; Το κεντρικό μήνυμά του, να ζούμε με τρόπο που δεν θα βαριόμαστε ποτέ, είναι ίσως η πιο όμορφη στάση ζωής. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη συνταγή για να επιτευχθεί αυτό, γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι ώστε να θέλουμε τα ίδια πράγματα. Κάθε συνταγή όμως έχει ένα βασικό κοινό στοιχείο, κι αυτό το να μην μένουμε στάσιμοι, να φροντίζουμε να κρατάμε το ενδιαφέρον στη ζωή μας και να μην φοβόμαστε την αλλαγή.

Αυτό όμως στο οποίο θέλω να σταθώ είναι το νοσταλγικό μέρος και οι δηλώσεις του Tennant για την απώλεια του καλύτερού του φίλου. Αυτό ήταν και το στοιχείο του τραγουδιού που με συγκίνησε περισσότερο, όπως και η δήλωσή του. Δεν είναι μόνο το ότι διάφοροι φίλοι έρχονται και φεύγουν από την ζωή μας, αλλά ακόμα κι οι καλύτεροι φίλοι μας που παραμένουν δίπλα μας κατά τη διάρκεια της ζωής μας, δεν είναι δεδομένοι. Είναι πολύ εύκολο να ξεχαστούμε και να θεωρήσουμε ότι θα τους έχουμε για πάντα στο πλευρό μας, και μακάρι να καταφέρουμε να περάσουμε όλη μας τη ζωή μαζί τους...αλλά ούτε αυτό είναι βέβαιο. Αυτό το μήνυμα είναι κι εκείνο που θέλω να κρατήσω περισσότερο από τα υπόλοιπα: εκτιμήστε τους καλούς σας φίλους, και ζήστε μαζί τους! Δημιουργήστε όσες πιο πολλές αναμνήσεις μπορείτε μαζί τους, γιατί αναπόφευκτα θα έρθει η μέρα που κάποιος δεν θα είναι εδώ, είτε εμείς είτε εκείνοι. Τι θα μείνει πίσω; Αυτό που θέλουμε να θυμόμαστε είναι όμορφες στιγμές, όσο περισσότερες γίνεται, και να μην έχουμε να μετανιώνουμε επειδή δεν τους ζήσαμε.

Το ηθικό δίδαγμα του τραγουδιού και της ιστορίας, συνοπτικά: χαρείτε την ζωή σας μαζί με τους φίλους σας, και δημιουργήστε αναμνήσεις γιατί στο τέλος αυτές μόνο θα μείνουν!!!

Σμαράγδα Θεοδωρίδου 

Οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στο άρθρο δεν αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία, πηγή: google.com.