Άγχος ανίκατε μάχαν;

 Άγχος ανίκατε μάχαν. Ή τουλάχιστον έτσι μας παρουσιάζεται. Το άγχος δημιουργεί μια ψυχοσωματική κατάσταση στην οποία ο άνθρωπος κυριεύεται από ένα ανεξέλεγκτο συναίσθημα ανησυχίας κι αισθάνεται σαν να τρέχει σε αγώνα δρόμου και χρειάζεται να ξαποστάσει για να ανασάνει. Έτσι, λοιπόν, όντας σε αυτή την κατάσταση δε μπορεί να διαχειριστεί ψύχραιμα τις αντιδράσεις του και άθελα του δίνει μεγαλύτερες διαστάσεις στην κατάσταση του από αυτές πραγματικά της αναλογούν.

 Εφόσον λοιπόν κάποιος βρίσκεται σε μία τέτοια κατάσταση ένα από τα πρώτα πράγματα που μπορεί να κάνει είναι να αρχίσει να παίρνει βαθιές ανάσες για να καλμάρει τον εαυτό του. Είναι γνωστό πως το άγχος δεν έχει λογική και μπορεί να δημιουργηθεί μέχρι και για κάτι πραγματικά επουσιώδες. Αλλά η διαφορά είναι πως ο κάτοχος του έχει. Οπότε βοηθάει πάρα πολύ ο άνθρωπος που καταβάλλεται από άγχος να συνειδητοποιήσει πως συνήθως αυτό που τον απασχολεί δεν είναι κάποιο πρόβλημα αλλά κάποιος προβληματισμός. Δηλαδή πολύ μικρότερης σημασίας. Σε αυτή του την προσπάθεια μπορεί να συμβάλλει θετικά το να εξιστορήσει την αιτία του άγχους του σε κάποιο άτομο που εμπιστεύεται. Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να δημιουργούμε ιστορίες επιστημονικής φαντασίας μέσα στο κεφάλι μας, οι οποίες όμως αποδυναμώνονται μόλις χρειαστεί να τις αφηγηθούμε φωναχτά. Με κάποιο περίεργο τρόπο εκείνη την ώρα ακούγοντας τες κι εμείς συνειδητοποιούμε τις πραγματικές τους διαστάσεις και βάζουμε σε μια σειρά τις σκέψεις μας. 

 Κάτι ακόμη θετικό που μπορεί να προκύψει μέσα από μία συζήτηση είναι το ότι είναι πιθανό να μας προταθεί μία λύση που μέσα στην ταραχή μας δεν μπορέσαμε να συλλάβουμε εξαρχής. Εν πάση περιπτώσει μας δημιουργείται η αίσθηση ότι δεν είμαστε μόνοι μας και πως ότι κι αν συμβεί μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε με ηρεμία και υπομονή.

 Από την άλλη πλευρά υπάρχει και το παραγωγικό άγχος το οποίο είναι ωφέλιμο. Αναφέρομαι σε εκείνο το συναίσθημα που ακριβώς επειδή ανησυχούμε για κάτι προετοιμάζουμε καλύτερα το έδαφος για να συμβεί ή να αποφευχθεί. Όμως, όταν αυτό το κάτι είναι πάνω από την εξουσία ελέγχου μας και φτάνουμε στο σημείο να ανησυχούμε υπερβολικά χωρίς να μπορούμε να επηρεάσουμε τις εξελίξεις, τότε σε αυτή την περίπτωση οφείλουμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας. Όπως, λοιπόν, θα παίρναμε μία σακούλα σκουπιδιών από το σπίτι μας και θα τη ρίχναμε στον κάδο απορριμάτων, έτσι κλείνουμε σε μια σακούλα τις ανησυχίες μας και τις πετάμε έξω από τον οργανισμό μας γιατί δεν έχουν να μας προσφέρουν τίποτα και το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας μολύνουν. 

 Επιπλέον, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν αυτό το ιδιαίτερο hobby που με το που εξαλειφθεί κάποιος προβληματισμός τους αμέσως ψάχνουν να βρουν τον επόμενο. Και το μόνο σίγουρο είναι πως θα το καταφέρουν. Γιατί πάντα θα βρίσκεται κάτι που δεν είναι έτσι όπως θα το θέλαμε και χρήζει αλλαγής. Κι έτσι πάντα θα υπάρχει κι ένας οργανισμός επιβαρυμένος ψυχολογικά αν όχι και σωματικά. Κι αυτό σε κάποιο σημείο είναι καλό να σταματήσει.

 Είναι πάρα πολύ σημαντικό να διατηρούμε ψυχικά ήρεμο τον οργανισμό μας ώστε να αποφεύγουμε πιθανές κακοτοπιές στην υγεία μας γιατί εντέλει το μεγαλύτερο μέρος όσων μας απασχολούν δεν είναι ιδιαίτερης σημασίας και το μόνο που καταφέρνουν είναι να δηλητηριάζουν τη ζωή μας χωρίς ουσιαστικό λόγο. Και αυτό δεν αξίζει να τους το επιτρέπουμε.

 Δέσποινα Ζησοπούλου