Ψυχή τε και σώματι!

 Ψυχή και σώμα άρρηκτα συνδεδεμένα. Μιλάει το ένα και ακούει το άλλο. Έτσι δεν είναι περίεργο όταν παρατηρούμε πως κάτι το οποίο απασχολεί έναν άνθρωπο βρίσκει διέξοδο έκφρασης μέσα από το ίδιο του το σώμα. Μπορεί να εμφανιστεί με την μορφή ενός πόνου, σα δυσχέρεια αναπνοής, με μια γενικότερη αίσθηση ανακατέματος στο στομάχι ή μπορεί να πάρει οποιαδήποτε άλλη μορφή. Για αυτά τα συμπτώματα δεν υπάρχουν ιατρικές εξηγήσεις αλλά κρύβονται σε άλλα βαθύτερα και αφανή αίτια. 

 Όμως γιατί εμφανίζονται αυτά τα συμπτώματα; Και πώς μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε; Γιατί ναι μπορεί ο πόνος μας να προέρχεται από ψυχολογικούς λόγους αλλά δεν είναι πόνος θεωρητικός αλλά είναι πραγματικός και υπαρκτός και πλέον έχει αναχθεί σε θέμα υγείας!

 Κατ' αρχήν ο καθένας μας γνωρίζει τι είναι αυτό που πραγματικά τον απασχολεί και καταδιώκει τη σκέψη του. Έτσι, το σώμα μας παίρνει την πρωτοβουλία να συμπαρασταθεί σα καλός φίλος στην ψυχή μας προσπαθώντας να τη φέρει αντιμέτωπη με τα προβλήματα της και να τα επιλύσει. Ουσιαστικά της υπενθυμίζει αυτό που επιμένει να κάνει πως ξεχνάει και επιδιώκει να την κινητοποιήσει για να την απομακρύνει από την αδράνεια. Της ζητάει λοιπόν να αντιμετωπίσει την κατάσταση που την πιέζει ή ακόμη και να απομακρυνθεί από κοντά της εάν αυτό χρειάζεται για να ηρεμήσει. 

 Μπορούμε να αγνοήσουμε για όσο καιρό το επιθυμούμε μία κατάσταση αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι επειδή εμείς επιλέγουμε να εθελοτυφλούμε ότι και αυτή παύει να υφίσταται. Γι' αυτό και το σώμα μας επιχειρεί να μας αφυπνίσει και να μας υπενθυμίσει ότι πρέπει να προασπίσουμε την ηρεμία της ψυχής μας.

 Όλο αυτό που συμβαίνει είναι λογικό γιατί είμαστε άνθρωποι και έχουμε συναισθήματα. Και όταν τα όποια συναισθήματα δεν εκφράζονται παραμένουν εκεί και περιμένουν να ελευθερωθούν. Σίγουρα το να εκφραζόμαστε ανοιχτά δεν σημαίνει ότι μπορεί να λύσει όλα μας τα προβλήματα αλλά μπορεί να ελαφρύνει την ψυχή μας και έτσι να απαλλαγούμε από ένα ακόμα βάρος. 

 Όταν μας ενοχλεί κάτι στην καθημερινότητα μας μπορούμε να τη δούμε με μια πιο θετική οπτική. Εάν δεν είναι δυνατό να αλλάξει κάτι, μπορούμε πάντα να αλλάξουμε εμείς τη στάση που κρατάμε απέναντι του. Όταν μας πειράζει η συμπεριφορά κάποιου ανθρώπου μπορούμε να τον συγχωρήσουμε και να τον ελευθερώσουμε από τις απαιτήσεις μας. Έτσι, ουσιαστικά ελευθερώνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.

 Δέσποινα Ζησοπούλου