Choose me or lose me!

 Τα εκάστοτε βιώματα μας αποτελούν την προσωπική μας πυξίδα. Εξαιτίας αυτών πορευόμαστε σε έναν συγκεκριμένο τόπο και συμπεριφερόμαστε με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Ξεκινάμε σαν άγραφο χαρτί και τα βιώματα είναι το μελάνι που γράφει επάνω μας. Όσο γυρίζουν οι σελίδες τόσες περισσότερες περιπέτειες έχουμε αφηγηθεί. Κι όπως είναι φυσιολογικό η κάθε πορεία που διανύεται επιδρά μεταμορφωτικά στον ήρωα της κι έτσι είναι διαφορετικός στην αρχή, στο ενδιάμεσο και στο τέλος της ιστορίας του.
 
 Ας μιλήσουμε για τον ήρωα που η ζωή του δεν του χαρίστηκε κι από ένα σημείο και μετά αποφάσισε να μη της χαρίζεται ούτε κι αυτός.
 
 Ο καθένας μας χρωστάει στον εαυτό σου να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο νοθευμένος. Του οφείλουμε να είμαστε αυθεντικοί και να αφήνουμε τις προκαταλήψεις κατά μέρους. Ναι, σίγουρα έχουμε πληγωθεί. Ποιος δεν έχει; Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι από εδώ και πέρα θα συστηνόμαστε στους ανθρώπους μονάχα με το καινούριο σκληροπυρηνικό μας πρόσωπο. Όταν αναμετρηθούμε μαζί τους και διαπιστώσουμε πως τους αξίζει κάτι τέτοιο, μπορούμε να τους το προσφέρουμε απλόχερα. Αλλιώς πώς γίνεται να τους καταδικάζουμε χωρίς πρώτα να τους επιτρέψουμε να μας συστηθούν; Και επιπλέον πόση ακόμη δύναμη θα παραχωρήσουμε στο παρελθόν μας; Θα επιτρέψουμε σε όσα μας στιγμάτισαν να καθορίσουν και το μέλλον μας; Να κλέψουν ακόμη ένα κομμάτι μας; Αυτό της ουσίας μας.

  Είναι φυσιολογική εξέλιξη της ζωής το να αλλάζεις. Αλλάζω σημαίνει κάτι σαν προσαρμόζομαι στις νέες συνθήκες. Και αυτό είναι καλό γιατί δείχνει πως εξελίσσεσαι, ωριμάζεις. Δε μένεις στάσιμος. Όμως, μέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία της αλλαγής ίσως σκληραίνεις λίγο παραπάνω. Αλλά σημασία έχει να σκληρύνεις απέναντι στους σωστούς ανθρώπους, σε αυτούς που αξίζει να δουν αυτό το πρόσωπο σου γιατί συνέβαλλαν στη δημιουργία του. Μα, υπάρχουν και οι άλλοι που δε σε πείραξαν αλλά υιοθετώντας την καινούρια σου συμπεριφορά είσαι έτοιμος να τους πληγώσεις εσύ εάν δεν το έχεις ήδη κάνει. Εφαρμόζοντας στους άλλους όσα εφάρμοσαν κάποιοι κάποτε σε εσένα δε διαφέρεις σε τίποτα από εκείνους. Αλλά είναι δυσκολότερο το να διαφέρεις από τα να εντάσσεσαι.

  Είναι θέμα επιλογής το ποιος θέλεις να είσαι και πως να αυτοπαρουσιάζεσαι. Και εξακολουθεί να παραμένει μια πολύ κακή δικαιολογία ότι απλώς ακολουθούμε τη ροή αυτού του κόσμου. Μπορείς να παραμείνεις αληθινός όταν σε περικυκλώνουν τα ψέματα; Μπορείς να χαράξεις τη δική σου πορεία όταν το κάθε σου βήμα επιδέχεται κριτική; Μπορείς να επανεφεύρεις την ελπίδα σου όταν σε αποχαιρετούν τα όνειρα σου; Και βέβαια μπορείς! Αρκεί να το επιλέξεις.

Δέσποινα Ζησοπούλου