Υπέροχοι άνθρωποι!

 
 Μία από τις αγαπημένες μου ασχολίες όταν κατ' ευχήν συναντήσω κάποιον υπέροχο άνθρωπο είναι να προσπαθώ να διατηρώ τις επαφές μου μαζί του. Γι' αυτό και έχω ως αρχή μου να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που θαυμάζω και κατ' επέκταση σέβομαι για τον τρόπο που σκέφτονται, που πράττουν, που αισθάνονται, που επιλέγουν να βαδίζουν. Αυτούς τους ανθρώπους τους θέλω δίπλα μου γιατί με εμπνέουν και με βοηθούν να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος έχοντας ως παράδειγμα μου τους ίδιους.

 Όμως, δεν παύουν να είναι και άνθρωποι και κάποιες φορές επηρεάζονται από τις προκλήσεις που δέχονται και ξεχνάνε πόσο μοναδικοί, υπέροχοι και χαρισματικοί είναι! Και η αλήθεια είναι πως ίσως ένα μέρος της όμορφης ιδιαιτερότητας τους έγκειται ακριβώς σε αυτό το κομμμάτι. Ότι δηλαδή διατηρούν την μετριοφροσύνη τους και δεν παρασύρονται σε μια ατέρμονη αυταρέσκεια. Όταν λοιπόν τους επισκέπτονται αυτές οι στιγμές δεν πρέπει να λυπούνται αλλά να θυμούνται ποιοι είναι και τι έχουν καταφέρει. Πόσο κόπιασαν, πόσο πληγώθηκαν και πόσες εξισώσεις έλυσαν επιτυχώς για να κατακτήσουν το σήμερα. Και το αποτέλεσμα τους δικαιώνει! Αν γυρίσουν να κοιτάξουν πίσω θα νιώσουν περηφάνια γιατί δεν υπέκυψαν στα τραύματα τους αλλά αυτοσχεδίασαν και χρησιμοποίησαν τις κακουχίες προς όφελος τους. Μετέτρεψαν τις αδυναμίες τους σε δύναμη και ρίσκαραν αγνοώντας το παρακάτω. 

 Είναι οι άνθρωποι που αγαπάνε τους ανθρώπους ακόμη και αν αυτό θεωρείται παράξενο και επικριτέο και κάποιοι επιλέγουν να τους αντιμετωπίζουν καχύποπτα και υπεροπτικά. Είναι εκείνοι που δε ντρέπονται να εκφράσουν τα συναισθήματα τους και έχουν το θάρρος να γελάνε δυνατά και να αγνοούν επιδεικτικά τους όποιους καθωσπρεπισμούς. Είναι αυτοί που όταν τους χρειάζεσαι θα σταθούνε δίπλα σου είτε τους το ζητήσεις είτε όχι.

 Γι' αυτό είναι αδιανόητο να μην αντιλαμβάνονται την αξία τους και να επηρεάζονται από βορριαδάκια ενώ έχουν μπροστά τους το απάνεμο μεγαλείο της ίδιας τους της ύπαρξης. Γιατί αν ο κόσμος τους έμοιαζε λιγάκι η γη θα ήταν ένας επίγειος παράδεισος!

Δέσποινα Ζησοπούλου