Σεβασμός στον εαυτό μας!

 Υπάρχει μια άποψη που υποστηρίζει πως ο σεβασμός κερδίζεται. Σωστό. Αλλά εξίσου σωστό είναι πως ο σεβασμός απαιτείται! Και γίνεται με τον πιο απλό τρόπο. Σεβόμενοι τον εαυτό μας δεν επιτρέπουμε σε κανένα να μας φερθεί υποδεέστερα απ' ότι πραγματικά μας αξίζει. Κι αν το κάνει; Απλά του υπενθυμίζουμε ποιον έχει απέναντι του.

 Με γνώμονα το να προσπαθεί κάποιος να συμπεριφέρεται όπως θα ήθελε να του συμπεριφέρονται, θα μπορούσαν να αποφευχθούν πολλές κακοτοπιές. Διότι ποιος θα ήθελε να τύχει άσχημης μεταχείρισης από τους γύρω του; Αντιστρόφως και κατ' επέκταση, ο άνθρωπος που ξέρει τι αξίζει, όταν παρατηρήσει πως δεν λαμβάνει την δέουσα συμπεριφορά, θα διεκδικήσει αυτήν που του αρμόζει. Και τότε όσο κι αν καθυστερήσει να πυροδοτηθεί, είναι η ώρα της σύγκρουσης. Ακόμη και μια δικαιολογημένη αντίδραση πάντα θα κακοφαίνεται στον δέκτη της.

 Έρχεται, λοιπόν, αυτή η στιγμή που γυρίζει ένας διακόπτης μέσα του και αλλάζει τα κακώς κείμενα, ή πιο απλά "κάνει το ξεσκαρτάρισμα του". Ίσως μέσα στην όλη διαδικασία της αλλαγής να πάρει σβάρνα και κάτι που αξίζει να σωθεί, αφού πολλάκις κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Αλλά τι να γίνει; Αν η σπορά τους είναι καλή θα βρουν το έδαφος να ξαναφυτρώσουν. 

 Και ναι μπορεί γενικότερα σαν άνθρωπος να είναι δυνατός, αλλά είναι ανθρώπινο να υπάρξουν φορές που θα λυγίσει. Κι αυτές μέσα στο πρόγραμμα είναι. Τότε θα γυρίσει να κοιτάξει ποιος είναι κοντά του. Θα μετρήσει κυρίως απώλειες αλλά και παρουσίες. Και σε αυτό ακριβώς το σημείο θα αντιληφθεί πως να συμπεριφερθεί και σε ποιον. Όλοι μας χρειαζόμαστε ένα ταρακούνημα (αφορμή) για να ταρακουνήσουμε τον κόσμο μας και να τον φέρουμε στα μέτρα μας. Είναι κατά κάποιον τρόπο ένας φόρος τιμής που οφείλουμε στον εαυτό μας και δεν είναι άλλο από το να σεβόμαστε τον εαυτό μας!

Δέσποινα Ζησοπούλου