Ζω για να δουλεύω ή δουλεύω για να ζω;

Στις ημέρες που διανύουμε και μόνο το γεγονός ότι κάποιος εργάζεται θεωρείται μεγάλη τύχη και ευλογία. Όμως, υπάρχει μια λεπτή γραμμή που διαχωρίζει την προσωπική από την επαγγελματική ζωή. Για να υπάρχει εσωτερική ισορροπία είναι καλό να υφίστανται και οι δύο στη ζωή ενός ατόμου και η υποτιθέμενη ζυγαριά να μη γέρνει υπέρμετρα ούτε προς τη μία αλλά ούτε και προς την άλλη μεριά.  

Θεωρητικά είναι εύκολο να ειπωθεί και πρακτικά είναι δύσκολο να πραγματωθεί, γιατί συνήθως αυτές οι δύο έννοιες μονοπωλούν την προσοχή μας. Το αποτέλεσμα είναι ότι συχνά πυκνά κάποια από τις δυο τους μένει παραπονεμένη.

Είναι δική μας αρμοδιότητα να μοιράσουμε όσο πιο ακριβοδίκαια γίνεται το χρόνο μας ανάμεσα σε αυτές τις δύο "κυρίες". Διότι όσο εχθρικές κι αν φαίνονται μεταξύ τους, στην πραγματικότητα είναι αλληλοεξαρτώμενες και κατά βάθος επιθυμούν να έχουν καλές σχέσεις ανάμεσα τους. Η προσωπική μας ζωή είναι αυτή που μας δίνει δύναμη και ανανεώνει τη διάθεση μας ώστε να είμαστε αποδοτικότεροι στην εργασία μας και η επαγγελματική μας ζωή αυτή που μας εφοδιάζει με αυτοπεποίθηση και οικονομική ελευθερία ώστε να απολαμβάνουμε με μεγαλύτερη άνεση τον ελεύθερο μας χρόνο.

Είναι κρίμα, λοιπόν, να επιτρέπουμε να παραγκωνίζεται η μία από την άλλη γιατί έτσι γινόμαστε άνθρωποι μισοί και άρα άνθρωποι ευάλωτοι. Ας αγκαλιάσουμε επιτέλους αυτές τις δύο "κυρίες" και ας τις εξηγήσουμε πως μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά και πως ήρθε η ώρα ενώσουν τα χέρια.

Επομένως, νομίζω πως η σωστή απάντηση είναι: δουλεύω για να ζω, δε ζω για να δουλεύω! 

Δέσποινα Ζησοπούλου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις