Φιλία, εμπιστοσύνη, αγάπη, δεύτερη οικογένεια… Συνώνυμα ΝΑΙ ή ΟΧΙ???

Λοιπόν λοιπόν, μεγάλο θέμα και πως να χωρέσει σε ένα άρθρο; 

Όλοι έχουμε πάνω από όλα την οικογένεια (συνήθως)! Όλοι όταν έχουμε ένα πρόβλημα θα τρέξουμε στους δικούς μας ανθρώπους (γονείς, αδέρφια , παππούδες). Από μικροί λοιπόν μαθαίνουμε να θεωρούμε και δικούς μας (σαν μια εσωτερική ανάγκη) και κάποιους που αν και δεν μας δένουν δεσμοί αίματος μας δένει μια σπουδαία έννοια, λέξη , τρόπος ζωής θα έλεγα: Η ΦΙΛΙΑ!

Από πολύ μικρός ήθελα να έχω φίλους να τους εμπιστεύομαι, να περνάω ωραία και να μοιράζομαι τα μυστικά και όσα ήταν σπουδαία για έμενα την κάθε εποχή της ζωής μου. Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν έχω τέσσερις (4) διαφορετικές περιόδους έντονες στο μυαλό μου: Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο και τώρα (δηλαδή Πανεπιστήμιο). Κάθε εποχή και άλλος καλός φίλος ή παρέα (κάποιες αναλλοίωτες στο χρόνο, δηλαδή ξεκίνησαν τότε και μετρούν ως και σήμερα, και άλλες διαλυμένες λες και τις χτύπησε τσουνάμι)! Άλλους φίλους είχα τότε και άλλους έχω σήμερα. Σε κάθε περίοδο υπήρχαν αυτοί που τα πήγαινες πολύ καλά και αυτοί που δεν ταίριαζες τόσο, όμως ήταν όλοι φίλοι. Δεν θα κάνω αναλυτική αναφορά σε κάθε μια εποχή γιατί δεν έχει σημασία. Περασμένα ξεχασμένα (το ξεχασμένα βέβαια δεν είναι και απόλυτο σε όλες τις περιπτώσεις, κάποιες φορές τα τραύματα είναι βαθιά και αργούν να επουλωθούν και άλλες είναι μόνιμα και σου αφήνουν κουσούρι).

Σήμερα μετά από μια δύσκολη χρονιά στο θέμα φιλία (και καθώς συνέπεσε και με την προσαρμογή μου σε ένα νέο περιβάλλον όντας φοιτητής από άλλη Πόλη, όπως λέμε) έχω βρει την ισορροπία μου, έχω μάθει να καταλαβαίνω και να φιλτράρω καλύτερα τους ανθρώπους. Είμαι περήφανος γιατί πλέον έχω διπλά μου άτομα που εμπιστεύομαι και αγαπώ (είτε κάποια με εκνευρίζουν γιατί είναι τελείως διαφορετικά από έμενα είτε γιατί είναι απόλυτα ίδια με έμενα, παρόλα αυτά μου αρέσουν όπως είναι). Εύχομαι αυτοί που έχω κρατήσει  από τα παλιά και αυτοί που πρόσφατα προσγειώθηκαν στην ζωή μου να μείνουν για όσο πιο πολύ γίνεται, αν όχι για πάντα.

Κάτι πολύ σημαντικό ακόμη, είναι ότι υπάρχουν και οι φίλοι καρδιάς και αυτοί είναι που όσα χρόνια και αν περάσουν, όση απόσταση και αν σας χωρίζει αυτοί είναι για πάντα φίλοι και όταν τους ξαναδείς είναι σαν να μην πέρασε λεπτό. Είμαι τυχερός γιατί έχω μια φίλη που γνώρισα στο πρώτο έτος της ζωής μου και αυτή είναι ακόμα εδώ μετά από είκοσι χρόνια! Ευχαριστώ το Θεό που έχω τέτοιους φίλους!

Το ΕΡΩΤΗΜΑ υπάρχει: είναι πάντα συνώνυμα η φιλία, η εμπιστοσύνη, η αγάπη, η δεύτερη οικογένεια???

Η προσωπική μου άποψη είναι πως όχι δεν είναι πάντα αλλά κάποιες φορές μπορεί να είναι. Τότε άπλα είναι μια πολύ όμορφη εμπειρία και η τύχη σου έχει χτυπήσει την πόρτα!

 Kώστας Μπαλντίδης